Rozwiejmy mity na temat udaru mózgu

Należy wiedzieć, że przez wiele lat do narosło wiele nieprawdziwych informacji (mitów) na temat udaru mózgu. Warto więc rozwiać te mity i uporządkować przez to wiedzę w tym temacie. Oto mity na temat udaru mózgu:

1). Migotanie przedsionków i udar nie mają ze sobą nic wspólnego – należy wiedzieć, że co piąty udar ma związek z migotaniem przedsionków. Wskutek nieprawidłowego skurczu przedsionków krew nie przypływa całkowicie do komór serca. Kiedy zalega w przedsionkach, wtedy tworzą się skrzepliny, które mogą przedostać się między innymi do mózgu, powodując jego niedokrwienie. Migotanie przedsionków niesie ze sobą również większe ryzyko wystąpienia kolejnego udaru. Natomiast zagrożenie udarem możemy zmniejszyć, poprzez regularne przyjmowanie doustnych leków przeciwkrzepliwych.
2). Udar to znaczy wylew – należy wiedzieć, że są dwa rodzaje udaru. Najczęściej występujący bo w 85% przypadków, stanowi udar niedokrwienny. Dochodzi do niego wskutek zamknięcia tętnicy doprowadzającej krew do mózgu. Głównym powodem jest oderwanie się blaszki miażdżycowej od ściany naczynia. Natomiast drugi rodzaj to udar krwotoczny zwany wylewem. Dochodzi do niego wskutek pęknięcia tętnicy mózgowej, z której krew wylewa się do mózgu lub przestrzeni między mózgiem a czaszką.
3). Udar można przejść jedynie raz w życiu – musimy wiedzieć, że każdy udar zwiększa ryzyko następnego. To ryzyko jest największe w ciągu pierwszych 30 dni. Dlatego bardzo istotne jest podjęcie działań chroniących przed jego wystąpieniem. Należałoby leczyć choroby, które sprzyjają udarowi – zaburzenia lipidowe, cukrzycę, nadciśnienie, migotanie przedsionków itp. Po przebyciu udaru musimy systematycznie zażywać leki chroniące przed powstawaniem zatorów i zakrzepów (przeciwpłytkowe i przeciwkrzepliwe), rzucić palenie papierosów, stosować zdrową dietę itp. Warto też wiedzieć, że jeżeli doszło do zwężenia tętnicy szyjnej, do dwóch tygodni od wystąpienia udaru trzeba przejść tzw. endarterektomię, która polega na usunięciu blaszek miażdżycowych ze światła tętnicy szyjnej.
4). Udar mózgu można rozpoznać jedynie po wykonaniu tomografii – należy wiedzieć, że dzięki temu badaniu możemy rozpoznać do jakiego udaru doszło – niedokrwiennego czy krwotocznego, ocenić, jak jest rozległy, która część mózgu została uszkodzona itp. Ale udar może rozpoznać tez każdy z nas, niekoniecznie lekarz, bowiem na on charakterystyczne objawy jak na przykład: wykrzywienie twarzy po jednej stronie (w trakcie uśmiechania się opada kącik ust), niewyraźna i bełkotliwa mowa, nagłe drętwienie ręki lub nogi po jednej stronie ciała.
5). Rehabilitację można rozpocząć kilka tygodniu po opuszczeniu szpitala – należy wiedzieć, że rehabilitacja powinna się już rozpocząć w pierwszej dobie po udarze. Zwiększa to szanse na odzyskanie sprawności. Po pobycie w szpitalu rehabilitacja powinna być kontynuowana w neurologicznym oddziale rehabilitacyjnym lub w przychodni, a kiedy chory nie porusza się sam, w domu. Natomiast jeśli wyznaczany jest odległy termin rehabilitacji, wtedy warto starać się załatwić ją we własnym zakresie. Warto wiedzieć, że mózg po udarze jest najbardziej plastyczny przez pierwsze kilka miesięcy i ten czas powinien być wykorzystany na przywrócenie podstawowej sprawności. A proste prace domowe, ja np. prasowanie, pranie, zmywanie naczyń, wycieranie kurzu, mogą być dobrą formą rehabilitacji, między innymi treningiem sprawności manualnych. Dlatego też warto w nie angażować chorego. Na przykład sprawność palców i dłoni możemy ćwiczyć, przypinając pranie klamerkami, a zakręcanie i odkręcanie kurków z wodą to trening ruchów obrotowych ręki.